Vervreemding

Het waren niet de woorden
of het geluid, het geluid van je stem
de melodie die op een avond in de regen uitkwam
de gierende remmen van een late natte tram

of dat je naast me stond, in een bushokje
zonder bestemming, maar met een sigaret

Ik ben bedwelmd door de kleuren van je rok
belandde die nacht alleen met jou in bed

toen je afscheid nam, mijn naaktheid
rook nog steeds naar lente, intimiteit
in het stotteren, de aarzeling
van een halfzacht gekookt ontbijt
alsof ik uit het water kwam
en het bad werd een grote zee

toen ik weer naar de dierentuin moest
om voor de tijgers te zorgen
omdat ik in de ogen van die beesten ben
leefde zonder afscheid te nemen.

© mobar