Geboren zonder vader

Zonder vader ben ik in deze wereld gewipt
Door mijn oma is mijn navelstreng doorgeknipt
Mijn vader mocht mij niet kennen
Een andere man ging mij erkennen
In mijn kinderjaren heb ik nooit anders geweten
Dat ik een andere vader had en hoe die zou heten
Mijn "papa" en mama gingen scheiding
Toen pas kwam voor mij het lijden
Op mijn 16de werd ik bij mijn vader op de stoep gezet
Allemaal vreemden maar gelukkig heb ik het gered
Twee broertjes had ik er zo maar bij
En ja natuurlijk maakte mij dat wel blij
Maar de man die mij had erkent
De man die ik altijd had bemint
Wou opeens niks meer van mijn weten
En ik zat mij in mijn uppie op te vreten
Ik draag notabene zijn achternaam
Leefde ik dan al die jaren in een waan?
Gelukkig dat ik nu wel mijn echte vader ken
Maar klinkt het raar dat ik nooit echt weet van wie ik ben?
Soms voelt het of ik helemaal alleen ben
Zonder familie en niemand ken
Hoor ik er wel helemaal bij?
Het maakt me verdrietig en echt niet blij...




-petty-