De god in mijn gedachten

Uit 'Het geriatrische avondmmaal'


... slaapt meestal zijn roes uit, na weer een nacht
de duisternis gewoon te hebben ondergaan.
Geen licht in mijn dromen verscheen mij
noch in 't even draaien naar de andere zij.

Toch zou hij mij veel helder mogen verklaren
de vragen die bij mij zo nu en dan boven komen.
Alhoewel een donker vermoeden zich opdringt
dat hij wellicht zichzelf ook in bochten wringt.

Daarom hier als troost:
De waarheid vormt een toeval.
Het toeval geeft de zekerheid.
Naar de zekerheid moet je raden.
Wat je goed raadt weet je niet.
Wat je weet is onbelangrijk.
Van belang is alles bij elkaar.
Nog belangrijker wat overblijft.
Wat dacht je dan. Proost!

Guido van Geel