hemel en aarde

Rouwklokken luiden,
je leven gewist.
Rouwklokken duiden,
je wordt gemist.

Tranen dalen,
gevoelens geweend.
Geesten dwalen,
niets vereend.

De tijd laat ons denken,
ons leven op aard.
De tijd laat ons wenken,
de richting die men bevaart.

Maar niets hierboven troost me,
niets hieronder roost me.
Ik ben je kwijt,
voor eeuwig en altijd.

We hebben samen gehuild,
gevloekt, gezucht, gedwaald.
We hebben samen geschuild,
gevochten en gestraald.

Ik ben je kwijt,
met wroeging en spijt.
Met haat en jolijt,
ik ben je kwijt.

ik hou van je, voor altijd