bij het afscheid

daar aan het einde, al onderweg
in een intiem moment van rust
vertelde hij al zijn zorgen
verdriet en eenzaam verlangen
van een mensenleven lang

maar vertellen over schuld
over spijt wat hij daar had
gedaan, kon hij niet
dat was te diep verstopt
zijn leven lang opgekropt

daar in Indië, in de kolonie
als militair er heen gestuurd
daarover mocht je niet vragen
dat zei hij telkens weer, nee
daarover vertel ik niet meer

onbeluisterd voelde ik toch
zijn angst en verdriet
die oude man vergeet ik niet
en af en toe als ik een
kaars aansteek vraag ik om
vergeving voor wat hij deed

© Rita Arends