Het klooster en de trappist

Uit 'Het loflied aan de Mark'

Hier te verhalen hoe mens
en dier hun dagen tellen.
Hier in levenslang geroepen cellen
te ploegen in beek bezonken klei
Ook als de nevel het zicht
beneemt, ook als de sneeuw
het slapend veld beligt
slaat de klok zijn kwartieren
om het gebed altijd te herhalen.

Hier te betalen hoe schuld
en boete werd aangepraat
Hier diep gebogen te ondergaan
het ware licht of loze waan
Ook als een ree in de ochtend
kijkt en weer verder gaat
Ook als een ekster voor zijn staart
uit vliegt en zijn takken vindt
Slaat de klok zijn laatste uren
als geluk zijn tijd laat duren.

(naar Albert Hagenaars)
Guido van Geel