vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Landschrift
Uit 'Het loflied aan de Mark'
Ook riviertjes vreten zich
door hout en struiken heen
zich te barsten in de grond
zoals een keg delen drijft.
Ze schrijven hun leven
in steen en oker oer
als karakters neer
met rietkragen in de bladrand
en lissen nabij de waterkant
helder de kant en klaar
en niet te geloven waar.
(naar Sonja Prins)
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
28-02-2021
Over dit gedicht
'Sambal bij', zei de chinees en keek naar een krabbeltje of het klopte.
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel SonjaprinsReacties op ‘Landschrift’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!