Waakvlam

Waakvlam

Ik leef en functioneer nog enkel als een waakvlam,
in ‘veilleuse’ zoals dat ook wel heet,
Opgegeten, verteerd, beschadigd, gepijnigd en verkracht zelfs,
door mijn, of is het ‘onze’ manier van leven,
wat die zo fraaie natuur zou hebben gecreëerd.

Eerlijk, moet ik mij schamen om te zeggen dat ik niet hou
van dit leven,
van mijn bestaan, van deze gruwel van een wereld,
toch voor wie de ogen open heeft.

En neen, al weten we helemaal niet wie of wat het onmetelijk groot en klein
heeft doen ontstaan,
Wie dan de schuld geven voor mijn en ons lijden, ons bestaan,
ik zoek de vrede op met : ‘het zij zo’,
en zal hopelijk rust vinden, door opnieuw de eeuwigheid in te mogen gaan