vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Laat me gaan
Laat me nu maar gaan,
laat me nu maar los.
Ik heb de grens bereikt,
het eind van m'n bestaan.
De slagen van m'n hart
zijn nu geteld.
Het hoofd verward,
het lichaam geveld.
Ik geef me over,
geen haast, geen spijt.
Ik berust met het feit;
enkel dank, het is zo ver.
Het leven verlaat me
en ik laat me
glijden in het licht
De pressie verlicht.
Geen angst, geen traan
de gloed verwarmd me
Het eind omarmt me,
laat me nu maar gaan
Reacties op ‘Laat me gaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!