Het word weer wij!

Eenzaam maar niet alleen
Dat is wat je om je heen ziet
Overal mensen op afstand
Want samen kan nu ‘even’ niet

Vragen vullen steeds mijn hoofd
Maar ik vind geen antwoord
Ik weet het gewoon ook niet
Mijn hele gevoel is verstoord

Want we helpen elkaar
Door het bewaren van afstand
Maar verscheuren daarmee
Onze menselijke band

Verstandelijk kan ik beredeneren
Dat we deze pandemie bestrijden
Maar het is hartverscheurend
Om zo te zien lijden

Hoe langer of het duurt
Hoe moeilijker ik het vind
Ook al hoor ik mensen zeggen
‘dat het ook echt verbind’

Dan denk ik aan de zieken
Of die oude man alleen
Alle mensen hou eens op
Waar gaat dit alles heen

Ik wil gewoon met je praten
Zonder scherm bedoel ik dan
Mijn hand op jouw schouder
Zodat jij er weer even tegen kan

En niet in het minst voor mezelf
Eerlijk duurt het langst
Want voor de eenzaamheid
Ben ook ik het bangst

Langzaam slokt het me op
En de mensen om me heen
Allemaal eilandjes
Met mensen alleen

En toch moet en wil
En zal ik blijven hopen
Hoe het dan ook
Allemaal gaat lopen

Want lopen gaat het
Dit gaat echt voorbij
Voor jou en mij
Het word weer wij!