1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

De zee

Geboren Haagse, kind van de zee,

haar golven, ongrijpbaar, ze voeren me mee.

Lucht vult mijn longen, de wind die me streelt,

al heel wat geheimen heb ik met haar gedeeld.



Soms ga ik schreeuwen, luid en ongeremd,

niemand kan het horen, want de zee overstemt.

Ik ren door de branding, blote voeten in het sop,

niet bang om te vallen, de zee vangt me op.



Een wonder, dat is ze, van moeder natuur,

altijd aanwezig, kolkend en puur.

Ik merk dat ik huppel, mijn pijn neemt ze mee,

Wat is ze een bijzonder, die krachtige zee.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Emotie Moedernatuur Zee

Reacties op ‘De zee’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

De zee