oude liefde

je moet niet met mij vrijen
sprak de eeuwenoude
mijn borsten zijn gelijk
papieren zakken
na een verblijf
in het verwachtingsvolle water
mijn lippen gebarsten en krokant

als een riet
in de koude noordooster
trilt mijn hand
bij elke aanraking
er sluimeren schimmels
bij elke opening
pillen vluchten uit de doos
blijven werkeloos toch
openen zij mijn gehavende mond
en krakend zetten zij zich
tussen de zerken
langwerpig meestal rond
ik slik en ik sik
zoals ik mijn hele leven
alles heb geslikt

je hebt het niet gezien
je was er niet
maar ooit was ik mooi
en begeerlijk
ooit dansten de rijksten
om mijn hand
en ik liet ze
tot de nacht verstierf
in een of andere arm

maar jij was er niet
je ziet mijn tranen
na duizend jaar
voor het eerst
mijn winters niet gevoeld
mijn lege nachten niet gevuld
mijn vechten en vechten gemist
god, wat verlangde ik naar je

ik herinner me je
van voor het grote wachten
klimop van mijn ziel
mijn overwoekerd smachten
mijn vergeven leven
en nu ineens ben je hier
nee je moet niet meer
met me vrijen
waarom ben je hier

et maintenant
que je te voie
mon dieu
je t’aime