vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
mijn thuis
mensen zijn als rijp zaad in de wind
verstrooid naar waar ook op aarde
of ze wortelen diep, als boomvruchten
vlak bij de plek waar ze zijn geboren
het reizen is me volkomen vreemd
de heimwee ligt altijd op de loer
mijn hart blijft hier in het Groninger land
ben deel van de aarde en de wijdte
versta de taal, houd van de mensen
wat zou ik nog anders wensen
dan hier te zijn, deel van het veen
zonder poespas, wil nergens heen
noem me maar boer, of ouderwets
je weet niet van het thuisgevoel
dat ik alleen hier maar heb
mijn eigen speciale levensplek
© Rita Arends
Ingezonden door
Geplaatst op
31-01-2021
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
GroningenReacties op ‘mijn thuis’
-
'Groningen ken ik van de blinde kaart', zei de lezer en Rodeschool bovenal..
guido - 02-02-2021 om 09:33
-
maar daar is het kleigrond hoor
rita arends - 02-02-2021 om 11:18