1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

corona en de ouden

ik zoek voeten
die mij verder kunnen dragen
dan de stilte van mijn stoel
ineens is er niets anders
dan alleen nog maar gedacht
woorden worden niet verstaan
prikkelloze bolsters zonder inhoud
of het nu gaat over uitpuilende rijkdom
of over een lege bedelzak
over slobberpak of dat
de jurk haar niet meer in bedwang houdt
geluidloos vogelzang
in een verstomd bos
molm
met de geur van schimmel
en oude urine
achter het raam
buiten zwaait de wereld
als blijk dat zij leven
hier achter het spiegelend glas
wordt hun herinnering geboren

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

pandemie, regels, isoleren

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Eenzaam Opgehokt Verlangend

Reacties op ‘corona en de ouden’

  • 'Het lijkt wel of ik hier voor de banken sta te praten', zei de meester en kreeg gelijk. Je wordt gelezen dus het valt nog mee.

    guido - 15-01-2021 om 10:02

  • Lang geleden dat ouderdom synoniem stond voor wijsheid en overwicht. We staan nu vaak alleen nog maar als kostenpost op de balans. Mooi gedicht!

    rita arends - 16-01-2021 om 09:04

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!