In de dagen van de verloren toekomst

Uit 'Het absurdistische universum'

In de dagen van de verloren toekomst
dat het verleden genadeloos toesloeg
in de waanzin van de kruiende meute
die die dagen zijn hoogtij tot offer hief,

huilde de poliep in zijn belogen zege
dat hij zijn koningschap ten grave droeg
vielen zijn tentakels hem rottend af
in de nacht die hem voor ogen trad

als een door de dood gezwollen pad.
In de dagen van de belogen toekomst
daalde de machine nog één keer neer
greep en steeg met de niemand meer.

Guido van Geel