In de nacht verzonden
Uit 'Het repeterend dagboek'
'Zie je de torens daar aan de horizon wijzen
zie je wolken daarachter op naar de hemel gaan'
vroeg de meester aan de gezel op zijn reizen
toen hij zonder een moment stil te staan
met zijn staf naar nog veel verder wees
en met zijn blik ver voorbij de bleke sterren keek
toonde de meester hem wat daar groots verrees
hoe uit het niets waarvan het leven de voortgang bleek.
Hoorden zij, de meester en zijn reisgezel
van al de klokken door de ijle ochtendlucht
over de velden de bronzen stemmen luiden
Hoorde de meester, hoorde de gezel
elk van alles slechts een eigen gerucht
het weinige iets alleen tussen de geluiden.
Guido van Geel

Ingezonden door
Geplaatst op
28-12-2020
Over dit gedicht
'Wacht, ik licht je bij', zei de meester en de leerling voelde de warmte van de zon.
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel Herhaling NietzscheReacties op ‘In de nacht verzonden’
-
een fata morgana zie je wel, maar bereik je nooit.
rita arends - 04-01-2021 om 12:38