De verschoten stad

Aan Alfred Schaffer

De stad was kletsnat opgehangen om kreukvrij te worden opgeleverd
in het achterland van een industrieterrein in conjunctureel verval.

In de leegstand zwaaiden de oude bedradingen vrolijk heen en weer
tussen de kapotte ruitjes en een onlangs verdwenen wand.

Als de projectontwikkelaar ontwaakt vanonder zijn lappen
met een print van wilgenblad, duivenpoep en een hond.

De stad verrijst in al haar pracht en majesteit uitgestampt
door de gladde jongen die zijn winsten telt als een kruidendokter.

Dan wel kwakzalver in lompen en oude metalen
zoals die vroeger de straten sierden met poëzie en zang.

Guido van Geel