Steigerzeilen

Huisarrest voor schipper en matroos
Je liefde vastgebonden aan de kade
Dromend van nabije en verre bestemmingen,
De wind te voelen in je gezicht, de zon op je rug
Het groepsgevoel om een steentje bij te dragen door thuis te blijven
En niet dat kleine onderhoud of nazichtje uitvoeren om toch maar even aan boord te gaan

Het leven kabbelt verder
Met een ongemakkelijk gevoel van onzekerheid
Zeilers zijn de jongste van geest, maar niet van lichaam
Ons gepland vertrek houdt altijd een belofte in van terugkomen
Onverwacht afscheid voor de laatste tocht is daarom pijnlijk éénrichting

Toch komt na onzekerheid nieuwe hoop
Gesterkt door het mooie en hoopvolle opveren van medemensen
In een sliert de havenmond uitvaren en de boeg wenden naar eenzelfde doel
Elkaar oproepen, uitkijken, voorrang verlenen, helpen aanmeren en de barkast openen
Na een poosje steigerzeilen lonkt het wijdse water en varen we samen weer volop verder