Beslist

Beslist

Dit leven, mijn bestaan,
het is beslist,
hélemaal klaar mee.

Ik stond nochtans zeker aan de
zijde der uitverkorenen,
in een gouden kooi geboren.

Jarenlang gezocht en niet gevonden,
wat ik finaal op deze plek heb verloren.

De pijn is niet meer te harden,
wat men ook zou kunnen verklaren of beweren.

Nog meer onthust en verbijsterd door zovele leugens, zo hypocriet,
van jongsaf opgedrongen, door het strot gewrongen,
dat geluk en vrede, rust en liefde, hét mooie des mensen,
zal komen in een tweede, zelfs eeuwig leven.

Als je hier, in het nu, maar genoeg lijdt niet ? Amen, dan !

Verbitterd, verzuurd, in verdriet ook gewenteld,
het zal aan mij liggen, eigen schuld , dikke bult.

In mijn hoofd stop ik met zoeken naar dé verklaring
voor ons zijn, mijn bestaan.

Dé opdracht van de natuur heb ik volbracht,
dat had ik begrepen,
gezorgd voor voorplanting, voor nageslacht.

Veruit het fijnst, het meest wonderlijke misschien
dat ik mocht beleven,
Het heeft mij zeker de hoop, de moed en kracht ook gegeven, gegund,
om het tot heden nog niet helemaal op te geven.