vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Wildernis van ziel
De laatste dromerige dagen
verloren geen schoonheid
tussen eiken, beuken en wilgen
groeide hij meneer Vrij
uit zijn linnen hemd
en uit zijn dromen:
In rookwolken
nachtwouden
speelde hij, Meneer Vrij
indiaantje met zichzelf
tegen blanke betweters
verbond zijn geest met vrede
in deze wildernis van ziel
liep hij weg uit de grote stad
van de overbeschaafde mensen
om in het wilgenwoud te dwalen
de natuur kende al zijn verhalen.
© mobar
Reacties op ‘Wildernis van ziel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!