verborgen

diep verstopt en verborgen
in een hoekje van mijn geest
woont een angstig verlaten kind
dat het leven moeilijk vindt

die zonder antwoord op de vragen
zich onzichtbaar ging gedragen
zich verschool achter een lach
zodat niemand de angsten zag

zelf wel wetend van de pijn, maar
geen andere keus dan doorgaan
als het leven zo onzeker blijkt
en langzaamaan de tijd verstrijkt

in dat hoekje kom ik niet graag
het is er donker en zo grauw
te weinig licht om in te leven
geluk valt daar niet te beleven

© Rita Arends