vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Echo
Het zoete duistere wenkt me
ik laat je gaan in mijn verdriet
simpele vriend
het gebeurt nu slechts in brieven
het landschap van onze dromen verdwijnt
probeer te begrijpen hoe jij je voelt
aan alle veranderingen onderhevig
slechts onderbroken door de zielenrust
die je uitstraalt wanneer je handelt
echo van grote verlangens
adem van een reus over de zee.
© mobar
Reacties op ‘ Echo’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!