kerst 1944

ik moet met kerstmis aan ze denken
niet omdat ik ze vergeten ben
evenmin de groene kaarsengeur
het reddend water
in een natte doek
hoe we de tong uitstaken
in de zilveren ballen
de wanhopig lege pakjes aan de stam
en buiten
buiten stampten de soldaten
de sneeuw van de oorlogslaarzen
en weenden aan de keukentafel
een portretje in de hand

de vredevorst diep in de grond
want het is altijd koud en donker
waar het licht geboren wordt

maar ik wil vergeten
de beelden niet meer zien
doch en kan geen afstand doen
met kerst zal ik weer aan ze denken.