zielerust

het droge hemelbrood
heeft zich verpulvert in mijn adem
een schip vaart rood omrand
en koerst den morgenbrand
naar oorden diep van binnen
waar woorden wonen
die nog niet geboren zijn
pas in een rechte lijn
komen zij tot zinnen
die ik als los zand zet
de eindjes aan elkaar
het heeft geen zin
het doelt geen lot
geen enkel woord is waar
ik zoek geen zwaaiers
geen draaiers
en zeker geen maaiers
ik zoek de zaaiers
om ‘t verbale zaad te dragen
naar vruchtbre oren
hoofden hart
de geur van liguster
in het einde van mijn woning
rust dan mijn ziel
uw god is koning