vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verbitterde eenzaamheid!
Altijd alleen je pad opgegaan.
Nooit voor anderen,
of vriendschappen opengestaan.
Geen zijweg ooit maar ingeslagen.
Geen aandacht ooit gewild,
ieder van jou pad geweerd.
Steunen de handen afgeslagen.
Nu heeft iedereen zich,
van jou afgekeerd.
Is dit nu wat je ooit hebt gewild?
Vergeten zijn achter gebleven,
oud ,eenzaam ,verbittert en verkild!
Reacties op ‘Verbitterde eenzaamheid!’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!