Depressie
Je bent een demoon en leeft in mij.
Je stopt een gedachten in mij en je komt dichtbij.
Zonder gevecht ga jij niet weg,
Ik wil je niet, ik haat je, maar je trekt je niks aan van wat ik zeg.
Je praat, je voelt, je doet en je denkt.
Je zit in me, ik vecht, mijn kleren met jou bloed doordrenkt.
Je bent sterker en groter en ik vecht.
Ik stop niet tot dat ik je heb omgelegd.
Het is moeilijk, het is hard, het doet pijn.
Ik moet het zelf doen, niemand kan me helpen, er is geen medicijn.
Je stopt gedachten in mij hoofd.
Ik vecht maar mijn gevoelens worden gedoofd.
De somberheid slaat toe en ik wil niks meer.
De wil om te vechten verdwijnt en ik denk, wanneer?
Ik geef niet op en ik blijf vechten tot het eind!
Ik sla terug en doe er alles aan tot je verdwijnt.
Je ligt op de grond en ik win.
Je staat niet meer op en dit is het begin.
Ik ben er sterker uitgekomen.
Meer pijn voor mij hebben je afgenomen.
Ik weet dat je weer terug komt, ik sta klaar.
Kom maar op, ik ben de winnaar!
Reacties op ‘Depressie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!