verborgen verdriet

mijn verdriet herken je niet
je ziet alleen maar wat je ziet
de diepe lagen zijn verscholen
achter lachen en plezier
maar verdriet zie je niet hier

Je weet niet van al die lange nachten
waar slaap vergeefs op zich laat wachten
er wordt zo'n nacht teveel gedacht
het is dan donker, je bent niet hier
wees er dan, kom geef me kracht

dan bij het eerste ochtendlicht
zie je alleen een lachend, blij gezicht
die weer het leven kan omhelzen
gelukkig weer een nacht voorbij
ik zie weer licht en ben weer vrij

© Rita Arends