vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Breekbaar
Moet ik achter je aangaan,
of je laten vallen,
als een steen uit de lucht,
en dan op de grond laten neerknallen,
of moet ik je opvangen,
want je bent zo breekbaar als glas,
dat je het niet meer zo krijgt als het valt,
zoals het eerst was..
het is dan in duizenden kleine stukjes gebroken,
en lijmen heeft geen zin,
dus laat ik je achter zoals je was,
zo ben je een mooi breekbaar glas.
Reacties op ‘Breekbaar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!