Vraag gerust
Jij ziet alleen leegte
en voelt zoveel verdriet
een betere toekomst
die bestaat volgens jou niet
Het laat jou niet los
wat er allemaal is gebeurd
je klemt je zo vast aan vroeger
je leeft je leven zo ongekleurd
Die mooie kleuren van het leven
je laat ze niet meer toe
zoals geluk en liefde,
er alleen al aan denken
dat maakt jou al weer moe
Ik wil me echt niet bemoeien met jou leven
maar probeer jou juist te helpen
al is het slechts als luisterend oor
je hoeft je nergens voor de schamen
zal jou er niet anders om gaan zien door
Maar jou misschien wel beter kunnen begrijpen
als ik weet wat er aan de hand is
want vergeet een ding nooit en te nimmer
om hulp te vragen is niks mee mis
Dus wil je wat zeggen, vragen of schrijven
dan hoor of lees ik het vanzelf wel
doe kalmpjes aan
hopelijk tot snel
Reacties op ‘Vraag gerust’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!