Verloren vertrouwen
Ooit het vertrouwen in me eentje zou ik dit wel verwerken en voorgoed aan de kant kunnen zetten.
Ervoor kunnen zorgen dat me verleden me geluk niet langer zou beletten.
Echter nu vastzittende oefend alles zoveel druk uit op me schouders dat ik de last nog maar moeilijk kan dragen.
De last steeds groter wordende begint langzaam aan me vertrouwen te knagen
De angst steeds groter wordende dat ik nooit los zal komen en de rugzak nooit belast zal verliezen.
De wil en doorzettingsvermogen is groot maar krijg keer op keer op keer zoveel pijn voor me kiezen.
Pijn die onverdragelijk is en met geen mogelijkheid kan verdoven.
De reden dat ik steeds moeilijker in verwerking en mezelf ga geloven.
Ik wist dat ik op me pad obstakels zou tegenkomen en oog in oog zou komen te staan met angsten die ik al jaren vermijd
Maar de kracht die ik nu van mezelf verlang is uitputtend en reden dat ik langzaam verlies in de strijd.
Ingezonden door
Geplaatst op
05-07-2020
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Bang VertrouwenReacties op ‘Verloren vertrouwen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!