vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Stok
Jullie spraken over genot
maar jullie maakte me verrot
Jullie betraden een weg waar ik nog lang niet klaar voor was.
en gaven met ze +5e vol gas.
Aan mijn welzijn is geen moment gedacht
jullie waren in control en hadden alle macht.
Jullie probeerde mij het zwijgen op te leggen
te bedreigen en pijn te doen zodat ik nooit wat zou zeggen.
Een stok bij mij naar binnen te duwen die vele wonden aanrichten
alleen maar om ervoor te zorgen dat de woorden van verdriet op me lippen nooit zouden zwichten.
Reacties op ‘Stok’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!