Tocht
Mezelf aankijkende branden me ogen
tranen in de jaren opgedroogd en vervlogen.
Boosheid zichtbaar gekerft op me lichaam
littekens waar ik me voor schaam
Verloren controlle loop ik rond als een blinden
geconfronteerd wordende me me diepste angsten probeer ik de weg te vinden.
Een weg waarop ik al me kracht zal moeten bundelen en het vertrouwen in mezelf een belangerijke rol heeft
Obstakels met verdriet en pijn die ik jaren niet heb herbeleeft
Enkel ik kan deze obstakels tegemoed treden
ik zal me volledig moeten ontkleden.
Me bloot moeten geven
en me diepste angsten moeten herbeleven
Maar eerst zal ik me vertrouwen in mezelf moeten winnen
Wil ik opnieuw aan deze tocht beginnen
Ingezonden door
Geplaatst op
05-07-2020
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Tocht Verwdwaald ZwaarReacties op ‘Tocht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!