Alle Ochtenden

Aan Delphine Lecompte

's Nachts toen zo nog in de verte rangeerden
kon zo een klap de stilte nog lelijk bezeren.
Nu de snelweg ruist als een heksenketel op stoom
valt dat alleszins best mee zo er middenin.

Vroeg genoeg komt een vogel er nog wel bovenuit
tot de onbestemde herrie het heft in handen neemt
je hoort zelfs de wolf niet die met de schapen blaat
als een activist waartoe hij op de agenda staat

Toch hak ik elke dag door de knoop
en steek ik mijn benen recht omhoog
om stijf en haaks het lijf te lichten.

Als mijn voeten dan pletsen op de vloer
is er geen houden meer aan
tot ik de dag ergens in tweeën dut.

Guido van Geel