vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Sneeuw
Aan Anne Sexton en Ellen Deckwitz
Sneeuw
wijwater sneeuw
valt als witte spint
uit de grijze massa neer
op de grond onder in de dekking
De grond steekt zich heden in het wit
zo al de bomen, de struiken en de huizen
helemaal onder Gods dekbeddendons zit
Er is hoop
gegeven hoop
Ik klamp me vast.
Er wordt gezegd:
rust niet voor je zeker weet
welk rad je voor de ogen draait.
Ik rust op louter zekerheid
als van een rots die al de eeuwen kent
Er gloort hoop
overal smeulen de hopen
Heden is gegeven Gods zegen
en ik warm er mijn handen aan.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
30-06-2020
Over dit gedicht
'Het stond in de Groene Amsterdammer', zei mijn zoon en ik werd er niet vrolijk van
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Annesexton Ellendeckwitz GuidovangeelReacties op ‘Sneeuw’
-
hoop als laatste redmiddel
rita arends - 01-07-2020 om 06:51