Warreling

Als een woestijn rug versleten
door weer en wind
terug keert naar het dal
glooien mijn gedachten
naar de tijd van het begin

Hoge toppen zullen slijten
door wat woorden uit gespuwd
in een wanhoop van gedachten
geen rustpauze gegund
in het vallen mee genomen

Er zullen vele uren dagen
waarin geen liefde meer zit
onmogelijke vragen
worden mogelijk gemaakt
maar niet door een gedicht

Vlaktes bepalen niet het ritme
van hoog en laag
woorden die kunnen zalven
geven weer rust
komt hoop misschien terug

De woestijn blijft veranderen
een liefde evenzeer
naar toppen en dalen
blijvend ingebed
misschien ook gedachten