1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Onweer

Een mistige waas daalt over het land,
de vogels staken hun gezang,
een plotse stilte valt, eerlang
het onweer aanbeland.

De hele natuur houdt de adem in,
een lichte bries beroert het blad
en tilt het zachtjes op, zodat
het ruist en fluistert binnenin.

De lucht kleurt donker als de nacht,
zwart naderen de wolken,
ze tuimelen en kolken,
de wind zwelt aan met groter kracht.

Een bliksemflits doorklieft 't zwerk,
slaat als een zweepslag in 't rond
en richt haar lading naar de grond,
haar grillig licht verblindend sterk.

Gevolgd door donderend geweld,
de aarde dreunt en beeft,
en boezemt angst in al wat leeft,
door regenvlagen vergezeld.

Genadeloos slaan deze neer
en alles kreunt onder 't gewicht,
maar in de verte wordt het licht
en zingt de eerste vogel weer.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Onweer

Reacties op ‘Onweer’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Onweer