vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
droogte
mijn tuin kreunde
zo'n dorst, oh zo'n dorst
waar blijft nu toch die regen
die droogte, ik kan er niet tegen
met een gieter liep ik af en aan
zag daar verlepte roosjes staan
en ook de hortensia had zo'n dorst
als dat nu maar goed zou gaan
maar Pluvius had mijn wens gehoord
en snel een regenbui gegooid
de buien kwamen direct af en aan
en ik kon de gieter laten staan
nu schijnt weer de zon,
mijn tuin straalt van geluk
dank je wel hoor lieve regen
je was een verfrissende zegen.
© Rita Arends
Reacties op ‘droogte’
-
'Slaat Uwen oogen / naar den hoogen / Alles kwam van daar', zei Staring en '/ Zachte regen daalde'.
guido - 09-06-2020 om 10:38