Schets van de avond

Ze ademt uit haar stilte bij de bocht van de rivier
dat niet dromen, nooit meer kunnen voelen
lijkt in haar denken geslopen, haar geheugen faalt
volkomen naakt en zonder woorden

dit is de kans om opnieuw te beginnen
nu de dag afscheid neemt van de zon
de maan hangt te wachten op dromen
helder in het diepst van haar verlangen

nu ze hem nadert met haar geheimen
niet langer verborgen voor waarheid
die zij voelt wanneer zij zijn hart hoort
kloppen op haar intieme liefdespoort.

© mobar.