Alleen

Wie kun je zijn, wat kun je worden,
als je van jongs-af bent belast,
als ongewenst slechts wordt gedoogd,
niet in 't perfecte plaatje past.
Steeds maar genoegen dient te nemen
met 'n tweederangs gevoel,
je best doet om erbij te horen,
steeds moet streven naar dat doel.
Het tekent je, als dat niet lukt,
het werkt steeds door in doen en laten,
je leven lang ga je gebukt,
zwijgt liever, dan erover praten.
Je bouwt een leven om je heen,
waarin je zelf je lot bepaalt,
je zet jezelf er overheen,
weegt elk succes dat je behaald.
Je bent niet langer tweederangs
en haalt het beste uit je boven,
gaat recht door zee en niet erlangs,
leert in je eigen kracht geloven.
De drang te worden gewaardeerd,
voert ongemerkt de boventoon,
al wat je ijverig presteert,
voelt op een zeker punt gewoon.
Toch, op een onbewaakt moment,
als je alleen bent, in de nacht,
hoor je dat stemmetje dat vraagt:
Ben je geworden, wie je dacht?