vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Duisternis valt
De duisternis valt en mijn ogen
zien slechts een schaduw
kilte stijgt op, de wind
blaast zachtjes door mijn haar
Bergpaden op en neer
boomtoppen verscholen in regenbogen
een vuur vlammend aan de hemel
wegen van wieg tot graf
Bossen belopen, rivieren gekruist
op zoek naar het gouden licht
een droom waarin ik woon
en waaruit ik niet ontwaken wil
En altijd zingt de merel het ochtendlied
Reacties op ‘Duisternis valt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!