Hemel

Waar de hemel begon

Was waar jij stond

Met een flukse flinke

Rechtsdraaiende rakker

Als noodzakelijk instrument

Van die getinte huid

Die jou witte cocoon verlichtte

En te veel verborg

Zonder enige reden

In een paradijs waar

Geen woorden nodig waren

Omdat bontgekleurde fladderaars

Er de boomtoppen veroverden

Maar als een monnik

Uit vervlogen middeleeuwen

Wachtte jij op een teken

Ter bevestiging

Dat er meer was

Dan dit aards’ bestaan

En weldra jou gebeden

Verhoord zouden worden zoals weleer

Om ons samen te leiden

Naar tuinen van Eden

Met hangende terrassen

Langs hemelsblauwe rivieren

En geelgrijze stranden

Waar ook onze ark

Weldra zou stranden

En alles zich kon herhalen