vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verlangens naar het onmogelijke
En terwijl de kalme lucht zich sereen behoudt
Kan mijn hoofd zich niet voegen in deze energie
Gek van gedachten der verlanging wat maar niet stopt
Hunkering naar de fysieke versmelting van onze energieën
Wanneer de cellen van ons lichaam als magneten naar elkaar worden toegetrokken
De ademhalingen synchroon zijn
Dan is mijn hoofd stil
En kan de lucht zich niet voegen naar het moment
Vicieus en onvermijdelijk
Ingezonden door
Geplaatst op
22-05-2020
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Liefde Onmogelijk VerlangenReacties op ‘Verlangens naar het onmogelijke ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!