vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
vluchteling
ik hoorde de lofzang
van kinderen
op weg naar het leven
van liefde en waarheid
achter hen
bewapende charlatans
met hun uitgebluste vrouwen
onder schroeiende zon
de schimmelende ellende
van stinkende skeletten
en rottende kadavers
ze lijken te zweven de kinderen
vlak boven de gele opwolkende aarde
afgetekend en vaal gekleurd
branden ze in mijn hoofd
mijn ziel verscheurt
van spijt en schaamte
vooral hulpeloosheid
als de voortschrijdende kinderen
die verder zijn dan ik
niet zo snel
wacht ik kom
maar ik kon niet
ik was gevangen
in het vervuilde verlangen
van voor- en tegenspoed
Ingezonden door
Geplaatst op
22-05-2020
Over dit gedicht
verlangen naar geluk
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Armoede Geweld OntvluchtenReacties op ‘vluchteling’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!