vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het brandoffer
Ik vel, leg de laatste hand
aan de omgevallen gigant
die tevergeefs langzaam viel
Tja, het moest er van komen.
Ik klief het hout met keggen
ik dood wat aan het leven hing
allemaal voor de overlevenden
van deze hoog verheven viering.
Ik richt de brandstapel laaiend
op en schep het as tot hete hopen
om een sudderpot in te begraven
met het vlees van het onschuldig lam.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
07-05-2020
Over dit gedicht
'Allemaal brandhout', zei de leraar en praatte tegen de banken
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
GuidovangeelReacties op ‘Het brandoffer’
-
en zo kan het lam mensen verwarmen en in leven houden
rita arends - 12-05-2020 om 09:28