Uitgang metro

Het leven speelde zich af

Drie centimeters boven

De donkergroene randen

Van haar bijzonder mondmasker

Om opnieuw te verdwijnen

In groenbruine pupillen

Van de Guerilla Girl

Die haar gorilla masker omruilde

Om de ongelijkheid in de zorg

Aan de kaak te stellen

Om ’s nachts te werken in catacomben van ziekenhuizen

Tegen de vijanden van haar vaderland

In rode en zwarte afdelingen

Waar het enige leven nog kleefde aan dode lichamen

Wiens namen in veel te mooi handschrift

Waren opgeschreven door witte engelen

Op kaartjes aan hun teen gebonden

Om straks te verdwijnen

Uitgezakt in lijkzakken

Van 50 tinten veel te zwart

Om snel beweend zonder veel getuigen

Weggestopt te worden in grote holen

In lemen en zandlemen gronden

Gewaardeerd al duizenden jaren

Door planten en tuinders

Maar nu de eindbestemming

Van een snel proces

Van besmette lichamen in zuivere zielen

Van een smeltkroes van bevlekking

Van verloren hoop en dromen

In een hoofdstad van de stilte

Waar groenbruine pupillen

Het laatste leven onder de doden smoren

Met handschoenen laag na laag

Zweetdruppels traan na traan

Body bags zak na zak

Zodat alles kan verdwijnen

En niets meer kan bezoedelen of onteren

Door een drammende dood

Waarna de wissel kan wegsluipen

Met een eenzame lange rit

Tot een nieuw teken van leven

Uitgang metro