Alleen

[Dit schreef ik voor mensen, die geen bezoek
mogen ontvangen]

Alleen

Je zit alleen op een
kamertje,
wij mogen niet naar
binnen.

Het geluk is dat je
een balkon hebt,
of je kijkt
voor de ramen.

Vanaf beneden zwaaien
wij naar jou.

Het is het enige wat wij
kunnen doen.

De tranen zien wij gaan
op afstand,
we huilen met je mee.

Het is ongelooflijk wat
wij mee
moeten maken en
dragen.

Wanneer mogen we je
weer knuffelen,
omhelzen?
Het lijkt niet op te
houden.

We moeten sterk zijn,
maar het gaat
steeds meer aan ons
knagen.

Copyright Dick Voogd 26 04 2020