vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ademloos
Nu ieder moment het zwaard
ook mij kan treffen en ik
ademloos verdwijn.
Weet, dat ik wederkeer,
in de allermooiste vormen
denkbaar.
Als het moment aanbreekt
dat mijn woorden vervagen.
Mijn liefde zal je verder dragen.
Als niets meer vanzelfsprekend is
voel dan dat wat ik nalaat, in iedere
stille kamer.
Als de tijd is aangebroken
dat mijn volgende dag eindigt.
Laat het dan niet eindig zijn.
Nooit zal er sprake zijn
van een blijvend afscheid.
Vinden doe ik je overal.
---
Ingrid van der Weegen 2020
www.debronmedia.com
Reacties op ‘ Ademloos’
-
'Alle mensen, wat een boodschap', zei de lezer en moest er even op adem komen.
guido - 15-04-2020 om 07:56
-
compliment, ontroerend gedicht
rita arends - 15-04-2020 om 08:16
-
Dank u wel voor de lieve reacties. Vriendelijke groet, Ingrid van der Weegen.
Ingrid van der Weegen - 30-04-2020 om 07:45