Een dag van een vergeten gisteren

Uit 'Het epigonium'

Op tafel staat onbestorven zure zult
met zwart geblakerde balkenbrij
te wachten op mijn zwelglust
die de nacht niet bevredigen kon.

Spektorren zoeken naar het lijk
dat zij hier stellig veronderstellen
als de vliegen met de broeierigheid
dazend tot wolken uitdijen.

Dan val ik aan te bijten
stort ik mij op de hompen
slurp ik het uitgelopen vet
om het tevreden af te boeren.

jij bij mij aanschuift
met een gedachten wereld
zo hoog
zo verheven
zo teer
dat ik even iets moet wegslikken.

Guido van Geel