De laatste bewoners in de bergen
Stilte valt over het dal
De maan in de bergen
Bloemenvelden waar het geuren zal
Plantenkennis zal veel studie vergen
Rust die op het gemoed neerdaalt
Ogen hebben het voor het hart vertaalt
Maanlicht over het mediterrane meer
Het leven voelt er als een donzen veer
Contouren van duistere cipressen
Kramsvogels rustend in jeneverbessen
De nacht daalt over het dorpje neer
Kleine lichtjes geven gemoedelijkheid weer
De afgelegen bergwand
Het verlaten dorpje met verlaten huizen
Een oude man met een verweerd gezicht
Z’n leven lang arbeid op het akkertje verricht
Jeugd woont er niet meer
Menig trekker, aan de kant, verweerd
De avond is ook hier gevallen
Ouderen wonen er nog met tientallen
Roel van Ekeris©
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
12-04-2020
Over dit gedicht
Landschappelijke ontvolking, wegtrekkende jeugd
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dorpje Mediterranee Tientallen Verlaten VerweerdReacties op ‘De laatste bewoners in de bergen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!