Vrijwilligerswerk

weer kwijt
besef van tijd
alles vervaagd
steeds weer wordt gevraagd
wat voor dag is het vandaag?

besef van leven
staat op een laag pitje
want thuis zit je
dit duurt nog wel even

straks komen we bij elkaar
zijn onze dierbaren daar
durven we elkaar dan aan te raken?
wie zal het eerste contact maken?

meer kan ze nu even niet kwijt
want ze is niet van deze tijd
ze is een oude zeur
achter die gesloten deur
waar niemand naar omkijken wil
voor haar staat de tijd al heel lang stil
alles in haar geheugen is gewist
om haar heen is enkel mist
zie ze
voel ze
doe open die deur
laat binnen de geur
van lente en nieuw leven

tranen wellen in mij op
mijn vrijwilligerswerk staat even stop
om die deuren open te gooien
even met mijn aanwezigheid te strooien
met een lach en een arm om ze heen
wanneer mag ik jullie weer zien?
leven jullie nog misschien?
niets meer vernomen van jullie allen
schreeuwen doe ik in stilte

Liefs,
Marill.